W dniu 8 marca 1822 r. we wsi Zaduszniki w obwodzie tarnowskim jako jedno z kilkorga dzieci Józefa Łukasiewicza i Apolonii ze Świetlików. W 1830 r. rodzina przeniosła się do Rzeszowa, gdzie dwa lata później Ignacy rozpoczął naukę w miejscowym gimnazjum pijarów, gdzie obecnie mieści się I Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Konarskiego. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum, od czerwca 1836 r. Ignacy rozpoczął praktykę zawodową w aptece mgra Antoniego Swobody w Łańcucie. Po zdaniu egzaminu tyrocynalnego (na pomocnika aptekarza) Ignacy kontynuował pracę u Antoniego Swobody na stanowisku pomocnika aptekarza, zaś od 6 października 1841 r. na takim samym stanowisku rozpoczął pracę w aptece mgra Edwarda Hűbla w Rzeszowie. Po klęsce powstania krakowskiego Ignacy Łukasiewicz, podejrzany o działalność konspiracyjną, został aresztowany i przez rok przebywał w więzieniu. Po zwolnieniu z więzienia Ignacy Łukasowicz w dniu 15 sierpnia 1848 r. podjął ponownie podjął pracę na stanowisku aptekarza w aptece „Pod Złotą Gwiazdą”, należącej do mgra Piotra Mikolascha we Lwowie. W aptece Mikolascha Ignacy Łukasiewicz poświęcił się studiowaniu chemii i farmakognozji – nauki o substancjach pochodzenia roślinnego, wykorzystywanych jako leki. Dzięki osobistemu wstawiennictwu Mikolascha u władz austriackich, Ignacy Łukasiewicz w 1850 r. rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, przy którym działało dwuletnie studium farmaceutyczne, które ukończył w przepisanym terminie egzaminem magisterskim zdanym na ogólną ocenę dobrą. Po powrocie do Lwowa Ignacy Łukasiewicz po raz pierwszy zetknął się z ropą naftową, uczestnicząc w pracach nad jej destylacją, które prowadzone w latach 1852-1853 wraz z kolegą po fachu Janem Zehem, doprowadziły do uzyskania nafty i wynalezienia lampy naftowej, która po raz pierwszy zapłonęła w 1853 r. w aptece Mikolascha. W dniu 31 lipca 1853 r. użyto lampy naftowej do oświetlenia pomieszczenia lwowskiego szpitala podczas operacji.
