12 września 2019 r. odbyło się, ostatnie w bieżącej kadencji Sejmu RP, posiedzenie Parlamentarnego Zespołu Górnictwa i Energii pod przewodnictwem posła Ireneusza Zyski. Instytut Polityki Energetycznej im. I. Łukasiewicza reprezentowany był przez Panią Annę Kozicką-Kołaczkowską. W ramach tematu “Konstelacje satelitarne jako nowoczesne narzędzia zarządzania infrastrukturą energetyczną” reprezentant wrocławskiej spółki SatRevolution S.A. przedstawił najnowocześniejsze, funkcjonujące, polskie rozwiązania satelitarne w skali globalnej jakie powstają w jego firmie – satelity oraz platformy satelitarne NanoBus1 i Nanobus2. Trzy takie satelity – Światowid, KRAKsat i AMICal Sat – we współpracy z NASA – krążą już na orbicie okołoziemskiej. Działają jako ruchome czujniki i skanery przestrzeni, zbierają kompleksowe informacje wizualne, radarowe, w podczerwieni i ultrafiolecie, obserwując i mierząc pod względem wielu parametrów zarówno powierzchnię Ziemi jak i przestrzeń okołoziemską. Satelity te mogą mieć wszechstronne zastosowania: militarne, w planowaniu przestrzennym, prognozowaniu meteorologicznym, przewidywaniu i szacowaniu klęsk żywiołowych i wiele innych. Mogą znaleźć także zastosowanie w energetyce, szczególnie w energetyce wiatrowej i fotowoltaicznej do pomiarów potencjału solarnego na danym obszarze, tworzenia map solarnych, obserwacji poziomu zachmurzenia, oceny efektów energetyki solarnej i sporządzania krótkoterminowych prognoz produkcji energii dla operatorów elektrowni oraz monitorowania sieci.
W ramach dyskusji, obecni na posiedzeniu Zespołu przedstawiciele Spółki Enea Operator w osobach Prezesa Andrzeja Kojro oraz W-ce Prezesa ds. infrastruktury sieciowej Spółki Marka Szymankiewicza poddali dyskusji kwestię racjonalności zastosowania systemów satelitarnych w polskich realiach z uwagi na niezwykle wysokie ich koszty. Sprawę w chwili obecnej oceniono jako dla Polski dalece przyszłościową, zwłaszcza wobec stosunkowo zadowalających wyników technik dotąd stosowanych do celów monitorowania systemów energetycznych. Nie kwestionowano wszakże, godnego najwyższego uznania, światowego poziomu technicznego zaawansowania techniki satelitarnej i niewątpliwych, spodziewanych, komplementarnych korzyści ze wsparcia nią energetyki
