Gazociąg OPAL (skrót od Ostsee-Pipeline-Anbindungsleitung) został oddany do użytku po dwóch latach budowy w 2011 r. Łączyć miał Nord Stream 1 z istniejącą siecią gazociągów w środkowej Europie. Przebiega przez tereny dawnej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, czyli landy Meklemburgia-Pomorze Przednie, Brandenburgia i Saksonia. Poza punktem wejścia w Lubminie koło Greifswaldu (wspólnym dla gazociągu NEL uruchomionego w 2013 r. do transportu gazu na zachód Niemiec), OPAL miał zaprojektowane także fizyczne połączenie z gazociągami Jagal (niemieckie przedłużenie Jamału), Stegal i siecią Ontras, a także z czeskim Gazelle. Jego przepustowość to 36,5 mld m3 gazu rocznie. Średnica gazociągu wynosi 1400 mm, grubość ścian rurociągu to ok. 22 mm. Ciśnienie robocze sięga 100 barów.
Struktura właścicielska gazociągu zmieniała się na przestrzeni lat. W tej chwili 80% udziałów ma GASCADE Gastransport GmbH, a 20% Lubmin-Brandov Gastransport GmbH (należąca do Uniper Global Commodities SE). – Przykład gazociągu OPAL pokazuje jak – w imię polityki bezpieczeństwa energetycznego i transformacji energetycznej – infrastruktura pierwotnie zaprojektowana do transportu rosyjskiego gazu może być adaptowana do nowych realiów energetycznych, wspierając przejście na LNG w krótkim terminie i przygotowując grunt pod niemiecką gospodarkę wodorową w średniej perspektywie.