Wkład galicyjskich inżynierów i przedsiębiorców
w rozwój naftowych metod wiertniczych

prof. dr hab. Piotr Franaszek
Uniwersytet Jagiellońskiego w Krakowie

STRESZCZENIE

Opracowanie przez Ignacego Łukasiewicza metody destylacji ropy naftowej sprawiło, że surowiec ten, znany od dawna na Podkarpaciu, zaczęto eksploatować w celach przemysłowych. Aby sprostać szybko rosnącemu zapotrzebowaniu na naftę trzeba było opracować skuteczne metody odkrywanie pokładów ropy. W Galicji, od początku lat 60. XIX w., przez ok. 20 lat stosowano tzw. wolnospadową metodę wiertniczą.

Ale dopiero wprowadzenie na początku lat 80. kanadyjskiej metody pozwoliło na odkrycie najbogatszych pokładów w rejonie Borysławia i Tustanowic. Galicyjscy inżynierowie i technicy wnieśli ogromny wkład w udoskonalenie tego systemu. Niezależnie od tego opracowywali projekty nowoczesnych konstrukcji przystosowanych do wierceń płuczkowych. Wśród nich światowy rozgłos zdobył „taran” – aparat wiertniczy Wacława Wolskiego. Postęp techniczny w galicyjskim górnictwie naftowym był możliwy dzięki wysokiemu, fachowemu poziomowi osób decydujących o kierunkach rozwoju tej nowej gałęzi przemysłu.


CAŁY ARTYKUŁ      01/2022/HSE (PDF)


Sponsorem strategicznym projektu jest Bank Gospodarstwa Krajowego, natomiast partnerem Fundacja PGE.


Infografika - zapowiedź Piotr Franaszek