Zapraszamy do lektury drugiej części artykułu w ramach cyklu Historia sektora energii nr 4-2018 – „Ignacy Mościcki. Czarnoksiężnik z krainy azotu cz. II” autorstwa Anny Kozickiej-Kołaczkowskiej.
“Postać Ignacego Mościckiego, człowieka o wielkim celu życia i o twórczej niecierpliwości urzeczywistniania zamiarów, będzie rosła w miarę płynącego czasu. Ta niecierpliwość nie ma w sobie nic z nerwowej porywczości, owszem, jest wyrazem tego spokojnego stanowiska, że myśl przemyślana do końca jest dojrzała, aby się przyoblec w czyn, i że bez czynu idącego za nią i myśl sama byłaby niepotrzebna. Tu jest zbieżność jego charakteru z charakterem Marszałka Piłsudskiego. I jest to także przezwyciężenie jednej z najbardziej słowiańskich słabości: tej, że myśl wziętą pozostawia się niezrealizowaną. Widać to nawet na tak błahym przykładzie: raz, gdy Władysław Szaynok do młodego chemika rzucającego swoje pomysły, powiedział: “Nie trzeba tyle rozmyślać, trzeba robić”, wtedy odezwał się Profesor Mościcki: “Nie tylko o to chodzi, żeby robić, ale żeby zrobić”[1] – napisał w roku 1934 Lech Suchowiak – wybitny chemik i jeden ze świadków życia Ignacego Mościckiego. A choć, mimo upływu dziesięcioleci, przepowiednia rosnącej wdzięczności Polaków wciąż nie spełniła się dostatecznie, to przecież fakt ten nie może zatrzeć ani wielkiej postaci, ani jej dzieła, które wciąż żyje i pracuje dla Rzeczypospolitej.
[1] L. Suchowiak, Życiorys i działalność Pana Prezydenta Rzeczypospolitej Prof. dra h.c. Ignacego Mościckiego, w: K. Drewnowski, K. Kling, E. Kwiatkowski, W. Leśniański, J. Modzelewski, Suchowiak, W. Świętosławski, L. Wasilewski, Profesor Ignacy Mościcki. Życie i działalność na polu nauki i techniki, Warszawa 1934, s. 27.